Vazgeçiş
Hani yaşam kuru yaprak gibi suyunu çeker ya
Sabahı olmadan gömersin Güneş’i gözkapaklarına Bir küçük vazgeçiş düşer saçlara Her şeye herkese inat susuzdur hevesin dudakları Atık fark minik adımlara ramak kala bitirir yarışlarını Ertesi dünlerin betonuna gömülmüştür Umut diyor ya her yeni güne yürek Kırgın dallarda ayaz yemiş ağaç Ya yeniden başka ruhta doğmalı Yada bedeni akla yüreğe tene Güne geceye Kuşa kara kışa yaza Birine birilerine Bir vazgeçiş bir doğuşa dönmeli Yeniden en güzel beyaz güvercine Umudu ölmemeli Can tende sürdükçe İ |