YALANCI RİYALI SAHTE DOSTLARIM
YALANCI RİYALI SAHTE DOSTLARIM
şerbeti görünce tek tek üşüştü öyle bir iştahla boku bölüştü aptal dedi hep arkamdan gülüştü yalancı riyalı sahte dostlarım yüzüme gülerek sohbet etmişti kalmayınca şerbet her şey bitmişti yüzüstü bırakıp çekip gitmişti yalancı riyalı sahte dostlarım vakur’du dik durdu hep yüzü güldü dost ile sohbette sanki bülbül’dü ihanet görünce çırası söndü yalancı riyalı sahte dostlarım sanma ki sen çağırınca gelirim ne kahpesin seni dünden bilirim bir canım var dostum bin kez ölürüm yalancı riyalı sahte dostlarım ne hikmetse yine aklıma düştü az verince soysuz üstelik küstü ozanım Efkan’ın dikilir büstü yalancı riyalı sahte dostlarım Hüma Efkan |