…Küçük bir kasabada yaşayan bir aile vardır. Bu ailenin yaşları birbirine çok yakın iki tane yaramaz oğlu vardır.
…Bu iki yaramaz kardeşten büyüğü, biraz yüzme bilmekte, fakat diğeri ise henüz yüzmesini bilmemektedir.
…Bu iki yaramaz kardeş, bir gün kasabalarından biraz ilerisinden ırmak boyuna giderek kendilerince balık avlamaya başlarlar. Kendi aralarında hem oyun hem de balık avlayalım derken küçük oğlanın ayağı kayar ve ırmağa düşer.
…Büyüğü az miktarda yüzme bildiği için onu kurtarabileceğini sanarak derhal suya atlar kardeşine doğru yüzmeye başlar. Fakat mevsim bahar olduğu için suyun akışı kardeşini kurtarmaya yetmez. Kendisi de boğulmamak için derhal dışarıya çıkarak ağlayarak sağdan soldan yardım ister.
…Fakat daha ona yardım yetişmeden küçük kardeşi suyun içinde boğulur ve suyun akışından sürüklenerek aşağılara doğru gider.
…Kasaba halkı ve ailesi uğraşsa da, sağ olarak kurtaramazlar. Boğularak ölen çocuğu, ancak bir çalılığa takılmış olarak boğulmuş ölüsünü bulurlar.
…Bu durum kasabaya acı getirir ve çocuğun annesi ırmak kenarında ağıt yakmaya başlardır. Bu ağıt bu olaya aittir.


Ah benim oğlumdur diye sevdiğim
Böyle’ mi büyüttüm, seni koynumda
Sütümle besleyip, koçum dediğim,
Uyur’ mu görecektim, seni sonunda.

Koçumdur diyerek, seni severken,
Şimdi sen, melek’ mi, oldun erkenden.
Ne yaptın ah oğul, şu genç haldeyken,
Sen beni ağlattın, gördün sonunda.

Ah ırmak doydun’ mu, güzel oğluma
Canımdan can aldın, aktın yolunda.
Şimdi ben şu taşı, bastım bağrıma,
Oğlum der ağlarım, ırmak boyunda.

Demedin giderken, suyun yüzünde
Bu daha çok gençmiş, kimdir bu diye.
Çağladın yüzdürdün, taşkın yüzünde,
Dilenip ağlarım, bak ben’ de sana.

Ah…/ Benim evimin, konca çiçeği,
Sendin sen, evimin, küçük meleği.
Sen daha bilmezken, suda yüzmeyi
Kim dedi, sen yüzdün azgın sularda.

Yetmez’ mi yattığın, aç şu gözünü,
Bak benim. Şu annen görsün yüzünü.
Allah’ m olmaz’ mı, alsan gönlümü,
Bu gece beklerken, onun başında.

11Aralık 2014-12-11
Ahmet Yüksel Şanlı er
Antalya