KENDİNE GEL ÇOCUĞUM
Kibirle yol alanlar kendini Anka sanır
Yükseklere çıkaran rüzgârı unuturlar Ne aslını hatırlar ne de neslini tanır Rüzgârsız düşeceği rögarı unuturlar Şaşkın dereler gibi her yatağa dağılma Kalp deryasına akan o nehri bul çocuğum Her su deryaya akar diye girip boğulma Sen sen ol, sakın olma, kullara kul çocuğum İki örnek kişi var, iki değişik lider Biri der ilmi öğren, çağdaş medeniyeti Diğeri mezar taşı oku bu sana yeter Cehaleti kolayca yönetmektir niyeti Özgürlük ve de para, tercihin neyden yana Bol keseden dağıtıp duruyor mirasyedi Meydanı boş bıraktın akreplerle çıyana Ne zaman tükenecek bu verdiğin kredi Ve bir gün diyeceksin ki dilemem o günü, Keşke yazılanlara o anda inansaydım. Diyeceksin görünce yıkılmışı üzgünü Keşke bu gafletimden o zaman uyansaydım Kulak ver pembe rüya görmeyene kulak ver Vakit çok geç olmadan kendine gel çocuğum! Tatlı sözün ardında saklanan niyeti gör Gemiye su dolmadan kendine gel çocuğum! İbrahim COŞAR |