Şiirimi İzmir’de kaleme aldım.Bu yazdığım dönemde şiiri içsel olarak gel git yaşıyordum.Benim istediğim şey beşeri aşk değildi.Benim istediğim ilahi aşktı.Beşeri aşklarda çok acı çekiyorsunuz.Beşeri aşklar sizi ilahi aşka götürmeli o tadı ancak orada alabiliyorsunuz sadece.

Beşeri aşk size her daim teklif getirebilir.Siz sorgusuz sualsiz ona teslim olursanız Ve bunun içinde rıza yoksa Rab’den size sıkıntılar,sınavlar sıra sıra gelir.Kader dediğiniz şey iraz da sizin tercihlerinizdir.Tercih hakkımızı kullanırken akıl etmez misiniz? kuralına iyi uymak lazım.Diyelim ki siz akıl ettiniz o zaman ama başınıza sizin istemediğiniz olaylar gelse de bilin ki siz basamak atlıyorsunuz.Olgunlaşmanız için sizi elemeden geçiriyorlar.

İnsan günaha açık yaratılmıştır zaman zaman günah işlese de mutlaka sonunda Rabbin tövbe sancağı altında tövbesini yapıp Rab’bine dönecek ve Rab’binden özür dileyecektir.Rabbe giden yol en güzel yoldur ve bu yüzden o kapı insana her daim açıktır.O mekan mekansizlığın sonsuzluğun diğer adıdır.

Gitmek gerekir zamanında bazen
Çınar ağacından dökülen kızıl rengi ,
Yapraklara benzeyen yüreğin,
Yeni bir yangın yerine dönmeden,
Mecazi sevdalara pupa yelken ...
Kollarını açmadan,
Rab’bin rahlesine,
Diz çöküp tövbe etmeden,
Ruhunu şerha şerha etmeden,
Gitmek gerekir bazen,
Sevinçten bazen kederden....
Dönmemesine mi gitmektir bu gecelerde ayaza kalan
Mim olmak mı sessizce,
Yoksa elif olmak mı dimdik Muhammedice
Yoksa kendinden kaçmak mı bilinmez,
Bilinen o ki yol yakınken
Yanardağa düşmeden,
Gitmek gerekir bazen...
Tövbelerle ıslanmış yürek adına,
Aşk yalnız Rab’bime diyenlerin adına...