içimde ki çocukla konuşuyorum şimdi
dizlerimi kanatan çakıllı yollara aldırmadan
seviyorum sadece
ve de
s u s a r a k


bilirim ki...
ben sadece bir gölgeyim
yanında
bir ismi bile olmayan


soğuk bir kasımdır benim doğum günüm
kelebek kendini bırakırken toprağın koynuna
ki bu gece yine benimle avutacak kendini
o kirli rengini sererken penceremin kenarına


oysa ki bilirim..
kalemim aşka gelmez yar gözlerin olmadıkça


belki...
kör bir kurşunla ansızın vururlar yüreğimi
aklım sende bu kadar kaldıktan sonra
ve ılıman bir yağmur ıslatır bütün düşlerimi
su uyurken yüreğimin bitmez yangınlarında


gün olur bütün dualarım buz keser dilimde
zemheri gelip gidip çelme taktıkça ayağıma
ki dudaklarımda aşka dair tanımsız bir kaç söz
küle döner yüreğim adını her anışımda


belki de aşk
bir baş kaldırıştır hayata
kadere karşı durarak
sevmektir belki de inadına


şimdi yanık ezgilere hazırlanıp duruyor dilim
kollarım ağrı dağının eteklerindeki halayda
ve gözlerimde rengini kaybetmiş kırık bir umut
bütün ağıtları tek tek yazacağım baştan sona


ve hasretin
bir yaradır tenime yüreğime yapışan
haydi gel de kapat şu yaralarımı
ya taşı beni toprağıma
yada sev
cesaretin varsa
aşka
......


ay/su