Herşey, küçük yaşta gördüğüm bir rüyayla başladı
Bir an kendimi karanlık bir sokakta buldum
Bir ışık vardı uzakta, umut isminde
Yalın ayak koşuyordum, elimde oyuncak ile

Önümü hüzün adında biri kesti
Çok karanlıktı, çok büyüktü korktum ondan
Kapattı o uzun boyu, bütün ışığımı

Hiç arkadaşı yokmuş onun
Birlikte oyun oynayalım dedi
Söz hiç bırakmayacağım seni
Tut hadi elimi çocuk dedi

Cahildim kandım işte yalan sözüne
Doğru hiç bırakmadı elimide
Götürmedi de beni, umut denilen kişiye

Hep yanımdaydı, bütün anılarımda
Bir ev kurdu, içimde bir yerlere
Yaşadı zihinimde, akılımın içinde
Bütün hayatım kötü geçti, o var diye

Olumsuzluklarımla beslendi
Atmak istedim onu içimden
Büyüktü gücüm yetmedi

Şimdilerde yaşamaya alıştım
Ben onunla birlikte
Bir rüya daha görsemde
Bıraksam onu, o karanlık kente...

S. AKKURT