GÖNÜL
Bu gün efkârlıyım dert katar katar,
Çekmeye; dermanla yâr gerektirir. Sahra ortasında gelir bulur da, Verir gam yükünü bana çektirir. Kâh kölem diyerek bir pula satar, Kâh göğe çıkarıp yerlere atar. Gönül, sinemde kâh usulca yatar, Kâh başıma taş yağdırıp sektirir. Umut hevenk hevenk dizilir ipte, Arzu kör kuyudan çıkmaz en dipte. Vuslatı dünyadan talep edipte, Hülya tarlasına tohum ektirir... 1987/Denizli |