Gece tenha ve karanlık bir kır yerinde, yerde çimenlere sırt üstü yatıp, gökyüzünü incelemek. Süğen yıldızları seyretmek, samanyolunun o bulutsu görünüşü milyonlarca seyyarelerin o yolda seyrüseferi.... Kim idare ediyor bunları? Doğrusu düşün...!

Sadece yıldızlar göz kırpıştırır,
Gece gökyüzü ıssız ve sessiz.
Yeryüzü’de sanki büyük bir makber...
Canlanıp dirilmek için; sabahı bekler.

Yedi kat merhale ötede döner...
Nice gezegenler nice yıldızlar.
Bilirler kendilerini yola sevk edeni...
Bir emir neticesinde gittiklerini.

Dönerler halka, halka zikr ederek,
Yazarlar kainata O’ nun ismini...
İsmini... ismini... ismini... hakiki...
Yoktur ondan başka odur el Baki!..

Havsalama sığmaz koca kainat,
Bakarken gökyüzüne bazı, bazı,
Derim; neresidir bunun son durak...
Gözlerimin önünden geçiyorken,
’Kutlu süvari’ ile o melek Burak!..

Gökyüzünde yolculuk hakikat’e...
Yelesinden nurlu ışıkları saçarak!..

Döndürüp bakışlarımı, bakarım
............... yer yüzünde;

Elvan elvan çeşit çeşit çiçekler,
Derin uykularda sabahı bekler.
Tam şafak sökmeden başlar ezanlar,
Derler bir ağızdan; A l l a h u e k b e r!..

KOCAELİ / KEL TEPE CİVARI /2010

Recep Odacı