Anılarımı Asıyorum
Bir yanım uçmak ister
bir yanım kendini bağlamak sandalye ayağına içimde bir yer var içinde asla göremeyeceğin suları tarif etsem deniz boşalır ... yapamadıklarımı görüyorum kendimden kaçmaktan unuttuğum geçiştirilmişlikler arasında yüzünü unutmaktan korktum gözlerimi kapayınca. ellerimde büyük imkansızlık senin dışarıdaki görüntün içim sıkıntıyla dolu bir baksan içeri sorsan bakar ufkum üstümden çıkmayan bir leke gibi hergün aynı resmi giyinirim bir izlesen içimi sigara dudaklarımda gerilir kağıtın en keskin yerini dayadım bileklerime bir duysan gelenin nasıl taştığını nasılda büyüyor gözlerimde rahatım kaçmış vakitsizce içim acının tımarhanesi ne gelen belli ne giden gözümdeki açıklıklardan gir içeri sakladıklarımı bir bulsan Ön tekerin sürdüğü bir arka teker çocuk hangi şekilde yoğruluruyorsun o kocaman elllerin arasında kuşların vakti değildir.. uçar yazılar sözler uçar kendini kaybetmiş gövdelerden kendi çizgilerindeki baloncukların içine binerek havalanır bulutların boşluğuna... Ah ölüyoruz yassı güneşin altında yalın ayak öksüz toprağın kokusuna dönüyoruz... |