KADINLARIN YALNIZLIĞI
Kadın yalnızlığında boğulur…
Etrafında demir bir kafes Yılgın akşamları bitmez tükenmez Gecenin koynuna sığmaz düşleri Uzun tırnakları falçata gibi teninde Rüyasını parçalar o eşsiz güzelliğinde … Kadın yalnızlığında kirletir zamanı Zarif, nazik küfürlerden arta kalan İnce parmaklarında maziden esintiler Gözleriyle tutuklanır arzunun ateşi Tüm vücudunu saran bir yangın Yalnızlık çaresiz, uzun ve engin… Ah kadın yalnızlığı öğrenir, zor zanaat ceylan kadar ürkek, mum alevi gibi titrek gölgesiyle avuntulu, o koku hala genzinde pencereye dalgın, en başta kendine dargın güzelliği teninde, ziyadesiyle yangın ve gücünden, kuvvetinden ve asaletinden yorgun. M. Dağhan / Esrik Düşler |
Hele de yalnızlığını
Güzeldi