Yıllar yıllar oldu sen terk edeli
Ben Hala kendimi affedemedim
Bu ise hatanın bir tek bedeli
Ben hala kendimi affedemedim

Ne anne şefkati ne dost selamı
Suskunluk dilimin bir tek kelamı
Kaderimin üstüne kestim belamı
Ben hala kendimi affedemedim

İçim sızlar içim hatırlarım da
Pişmanlık resmolur satırlarımda
Söylenmez adınla tüm sırlarımda
Ben hala kendimi affedemedim

Birkaç zaman sonra geçecek sandım
Gönül başka bahar seçecek sandım
ruhum daldan dala göçecek sandım
ben hala kendimi affedemedim

sen şimdi annelik telaşındasın
bu kutsal yolun en başındasın
bitmedi matemin göz yaşımdasın
ben hala kendimi affedemedim

geceler derdimi kamçılar durur
beynime beynime sancılar vurur
adımlarım sona kahrıyla yürür
ben hala kendimi affedemedim

peşine düştüm ben sonsuz bir hiç in
Oturup kendime sormadım niçin
bir nebze hakkını ödemek için
ben hala kendimi affedemedim

yok artık dönüşü ömrüm kanıyor
aynada suretim bile kınıyor
her gece bacamda baykuş tünüyor
ben hala kendimi affedemedim

Muhittin Dağhan