PES DELİ GÖNÜLBir ömür peşinden koşturup durdun, Merhametin yok mu pes deli gönül. Bitip tükenmedi efkârın derdin, İster darıl ister, küs deli gönül. Gördün yalan dünya bir yolcu hanı, Ömür kısa günmüş bilseydin bunu, Güneş gurub etti, eledin unu, Eleği yerine as deli gönül. Yüzüne güleni yaren mi sandın, Mutluluğa uçtun kedere kondun, Sonunda müflis bir tüccara döndün, Boşa ahu- figan yas deli gönül. Tevazu olsa da amelin hası, İtibar görmüyor mazlumun sesi, Dağılsın başının dumanı sisi, Dere tepe deme es deli gönül. Dost görünen çoktur lafa gelince, Dara düştüğünde anlarsın anca, Yokluğu varından iyidir bence, Nankörle bağını kes deli gönül. Öğüt dinlemedin haftada ayda, Gerçeklere alış hırsından cay da, Madem son pişmanlık vermiyor fayda, Razı ol kadere sus deli gönül. İsmail GÜL |