Kaldırımlar / 4
Anladım ! anlamayıda anladım da ben
neye sebep olduğunu anladın mı sen! korkmuyorum değersiz insanlardan kormuyorum hak etmiyen et sürüsünden kapat kapılarını ziftin karanlığına kaldırımlar büyüyor çokluk içinde çoklu yalnızlığın büyütüyorsun kendine yenilerini ekleyerek yürüyor kendi çıkmazları içinde insanlar yaşatırken kendinide büyütüyorsun beşerde damıtılmışlığın hem hali sen kaldırımlar imar ediyorsun ihya ettim der gibi beklediği beklentisi bildiği gördüğü kah feryad ! kah kahreden bir çığlık kah evsizlere müteahhit bir tezahür bir yerde yüceltirken kendine insanlığı bir yerde tutsaklığın tuzağı kaldırımlar öyle çok vaadler dayatıyorsun ki ufkuna hiçliğine bırakırsın masumlara mahsunluğu ah ki kendi tabuların içinde yosma kalırsın çok kat çok para hakkınıda ister ya vicdan gettolaşmış mekanların kapanı kaldırımlar kalk ayağa yıldızlar bu gece çok güzel bak vebaline esir kafamda bir yumruk tos tos pervazlarda bekliyor güvercinler pır pır kaygısını yaşar balkonsuz gök yüzü ve yer şimdi eğil ve yücelt aydınlıkda karanlığı direncin ötesinde yere yatırılmış kaldırımlar Gülay GÖKTÜRK |