Oğullarıma / 24
.......... iyiki doğdun MK
Zaman çok hızlı geçiyor ya çok geç kalıyoruz ya erken doğuyoruz ve hala büyüterek büyüyoruzda zamanın hızına yetişemiyoruz ... ilktin ilklerinde bir ilk ilklerini toplayarak geldin dünyamıza ilkleriyin içinde bir ilk oldun hayat okulunda daha dün gibi aklımda dünyaya gelişin nasıl unuta bilirim ki aylardan yirmialtı Kasım günlerden soğuk bir Cumartesi ama sen geldin ısıttın dünyamızı doğdun gözü açık bir rüyaydı yaşananlar geceden yağan tüy misali kar kar kar içinde düşünce düşünce içinde düşünce saf rüyam içinde düşünce sanırsın hiç uçmayacak sanırsın sonsuza kalacak bir nevbahar doğdun bir sessizlik vardı odamızda birde üzerimize dökülen yıldızlar hemen seni görebilmek için kafamı kaldırdım duvardakı saat gece 12 : 01 geçiyor yeni bir güne merhaba diyordu sonra hemşire ayaklarından baş aşağı tutmuş seni gösterdi müjde oğlun oldu dedi ağladım ağlamanın ağlaması nasıl olursa öylece ağladım Rabbim dedim şükürler olsun canımdan bir can verdin ne güzel bir hediye bu sen ne büyüksün kızdım birde hemşireye ver bana düşüreceksin diye doktor güldü ver ona hissetsin bebeğini dedi henüz kordon bağın kesilmemişti göğsüme yatırdılar hasreti kucaklar gibi bağrıma bastım ikimizde yorgunduk bıraksalar kalırdık öylece aldılar aramızdaki bağı kesmek için sonra popona vurdular ağladın sen ağladın bende ağladım anladım bebekler doğduğunda ağlatmak için bir kuralmış anladım kordon bağı kesimi sonrası aldığın ilk nefesle akçiğerlerini kullanamaya başlamanda zorlanıyorsun nefes almanı kolaylaştımak için bir kuralmış anladım ciğerlerin havayla doluyor bu oluşum henüz sana yeni bir durum olduğu için can acır canın acır yakıcı olur ağlarsın anladım doğuşla ağlarmış insanlar yaşarken gülsün diye doğuşla başlarmış acılar ölümle son bulsun diye ilktin ilklerden bir ilk ilk nefes yabancıydı sana ilk yer çekimiyle tanışmanda baş aşağı kolay olmadı ağladın sen ağladın bende ağladım belkide geri huzurlu yuvana dönmek istedin belkide anne güveninin yakınlığını hissettin belkide annem nerde annem nerde diyerek neresi burası ben nerdeyim diye ağladın ve kapattın kendini elif halinden vav haline sen hep ilktin ilkleri yaşattın oğul bu sevgi bağımız hiç bitmiyecek çünkü bebek bağın kesilmeden önce kucağımdaydın oğul yirmibeşKasımikibinondört Gülay GÖKTÜRK |