Ölü bir toprağın yağmur sancısı
Güneş doğmak üzere bütün yıldızlar elveda
Parmak uçlarım tütün sarısı
Eylül topladı yüzümden bütün hüznümü
Söndü kandil ruhumun derinliklerinde
Bu kör karanlık kim bilir nereye sakladı seni
Çiçekler unuttu bu baharda açmaya beni
Yanlızlık derinden gelen bir uğultu
Tanrım acı bana şiirlerdir herşeyin tek suçlusu

Temize çekmek istiyorum hayatımı
Yazdığım ,anlatığım ve yaşadığım ne varsa
Kargalar tünüyor beynimin damarlarına
Fırtına çıktı ,elveda deniz
Evin yolunu tutma vakti
Sırrımı taşıyamadı balıklar
Daha kırkı çıkmadan yasımın ,hepsi karaya vurdular

Bağışla beni Tanrım…
Senden habersiz yeni bir dünya yarattım ben
Üstelik burda hiçbir çocuk
Üşümüyor ,aç kalmıyor
ağlayarak doğmuyor
ve kaldırımlara terk edilip piç kalmıyor

cinnet geçirmek üzere olan bir şehrin
gecesinden sesleniyorum sana
Korkuyorum Sakın ölme
Mutluluk şairin kalemi kadar yakın bize

Hızır’la mülaki oldum sonunda
Düşümde ,göçebe kırlangıçların ülkesinde
Ve dua
“O”na türbelere ,yatırlara ,doğmuşa ,doğmamışa
Â’şa…ya….