Alev alev Yanan Ben
kırklı yaşların çizgileriydi yüzünde oluşan,
göz kapaklarının etrafı morarmıştı acıdan gözleri kapalıydı sanki açmaktan korkar gibi. birden yirmi yaşları gibi parlamaya başladı gözleri. bakarken gözlerim. ellerime sarılışında, acı, eza cefa, rica yalvarış ve sessiz çığlıkları vardı ellerinde. sanki uzun zamandır tanıyor gibiydi beni. aslında çok kısa olmuştu tanışmamız. o kurtuldu o gün her şeyden, ben tutulmuştum. gözlerine, ellerine, tenine, sesine. benim yok oluşumdu o gün, çünkü, artık alev,alev yanan ben, duman,duman tüten o oldu. |