Çöktükçe üstüme dünyanın yükü,
Bu can yaşamaktan yılıyor usta.
Ömür bir gün gibi, değil de ne ki,?
Dem be dem miadı doluyor usta.

Ağırdır diyorlar doğrunun yükü,
Mazluma işkence reva mı peki?
İhanet kurşunu, yoksulluk oku,
Garibin bağrını deliyor usta.

Umudum hayalim bağrımda kışlar,
Uykumu bölüyor yalancı düşler,
Birisi bitmeden öteki başlar,
Gam keder ömrümden çalıyor usta.

Kanadı kırık kuş ne yana uçar,
Hangi dağı aşar ovayı geçer,
Feleğin eline düşmüşüm naçar,
İnce eleklerden eliyor usta.

Anılar durmadan yara kaşıyor,
Bedenim ateşte ruhum üşüyor,
Bu gece efkârım boydan aşıyor,
Dört duvar üstüme geliyor usta.

Benliğim mülteci meçhule sürgün,
Aklım isyanlarda gönlüme dargın,
Yüreğim bi-mecal, yüreğim yorgun,
Azrail ensemde soluyor usta.

İsmail GÜL