KöprüAyaklarım toprak gövdem su Başım gökyüzü Köprüyüm arzın orta yerinde Her gelen geçti gitti üstümde Bir ben gelip geçmedim Kendi üstümde Menzile ulaştı nice nam niyaz Seller sular aktı kış bahar yaz Kırmadım kırılmadı direncim Ben kaldım kuru soğuk ayaz Günler bir adım ötede Güller güzellikler terkide Aydı gecem günüm güneş Sevda biriktirdim her cephede Paslandı telim demirim Çürüdü tahtalarım Çatladı betonum Sallanıyorum ayni yerde Yakındır olurum yerle yeksan Ne fark eder yaş seksen doksan Ey içinde yaşadığım gülistan Dönüp baktıkça her şey noksan Gönül boş yürek yanık kanat kırk Ruhum gökyüzü Ahmet Coşkun |