Şiirimi yazdığım dönemde durup durup eskilerle yenileri karşılaştırdığım ve bir türlü arkama bakmaktan kurtulamadığım dönemde yazdım bu şiiri.O gün sanırım eşimle küçük bir tartışma geçirmiştik.Ve şiiri yattığım yerden doğrulup hemen kaleme aldım.

Şimdi şiire bakıyorum güzel benzetmeler de yapmışım ama yine de acemilik dönemine aitti.Şimdi bakıyorum daha akıcı şiirler yazıyorum.Serbest şiirlerde akıcılık ,sadelik farklı benzetmeler ve teşbihler çok önemli elbette.Şiir yazdıkça yol alıyor .Kaliteyi farklı şairleri okuduğunuzda ve ilham aldığınızda güzel şiirlerin ortaya çıktığını da görürsünüz.

Şiirlerin ruh halinizi yansıttığını,gönlünüzde yaşananların elbise dolabından fırlayan elbiseler gibi bir anda etrafa saçılacağı konusunda endişelerinizi de yaşarsınız.İnsanın iç alemi ne fırtınaları ne yangını yaşar ne iç denizini de ne gemileri de batırırsınız.Sonra döner yine mutlu olmayı seçersiniz.Yine tüm gri bulutların arasından yine güneşli ,çiçekli günlere merhaba dersiniz.Çünkü insansınız ve hep güzele koşmak istersiniz.Benim gibi sevgiyle

Bazen boşalır mı senin de aşkın zembereğinden hayallerin,
Eskiye dair ne varsa,
Yırtılmış parçalanmış eski bir kitap sayfaları gibi,
Olur mu hiç düşüncelerin.
Deli gibi bağırarak, içinde ne varsa eskiye dair,
Bir çırpıda fırlatarak
Çıkarıp da bir mezara kapatmayı sende ister misin?

Koşmak sonra biteviye koşmak hiç arkana bakmadan,
Kahrolası karnın sancılanana dek ve bacakların kör kötürüm olup da
Tutmayıncaya kadar,
Karanlık sokaklardan geçişten sonra aydınlığa kucak açana dek,
Ayaklarını dikenlerin ,taşların parçalamasına aldırmadan,
Nefes nefese koşmak

Doğum sancılarının sende bıraktığı terlere hiç aldırmadan,
Kavuşacağın rüyalarında ki, bebek misali
Beyninden belleğinden,
Elbise dolabından fırlayan kıyafetler gibi
Yeni hayaller, kelimelerle apaydınlık mavimsi düşler,
Fışkırır mı sonsuza dek sürecek bir aşk gibi?
Duydunsa beni de biraz anlamaya çalış ne olur!
Artık hayatım biteviye çalan kilise çanları gibi olmamalı diyorum
Duyup anlıyor musun beni?

Her taraftan duyulan ve ruhumu yıkayan, o ruhani ezanlar gibi,
Oku Rab’binin adı ile oku diyen o kutsal ayetler gibi,
Mezarlıklarda, kırlarda, camii avlularında,
Parklarda ve en güzel konak bahçelerinde açan,
Renk renk sardunyalar, laleler menekşeler gibi,
Kelimeler önümde tek tek hizaya geçmeli sırayla,
Bağrımdan kopup gelen kalemimle şakımalıyım diyorum hani
Seni beni, bizi onları anlatmalıyım herkese.
En çok da sevdiklerimi,sevdamı hani mavi boyalı sandal gibi ,
Engin denizlerde gezen o sonsuz hülyalarımı,
Anlatmalıyım diyorum işte ne bileyim
Her şeyi...
Hiç durmadan ,
Tıpkı geveze bir kuş gibi,

Sahi pür kulak kesilip dinler misin ki sevgilim beni?
Çıldırtmadan,yıldırmadan,yumuşacık akmalıyım işte
Hemen akmak istiyorum o pak yüreğine,
Oradan da içinin içinde kaybolmalıyım ta derinliklerinde.
"Kün feye kun"diyor Yaratıcı,
Olmalıyım o anda ben yeniden
Farklı,çekici,dayanılmaz ve sıcacık inivermeliyim yüreğine.
Istıraplar mutluluğa,sessiz çığlıklar, sevda türkülerine dönmeli canım.
Basıp da gitmek gelse de şimdilerde içimden
Bekle dur!
Yeni açılan şakayıklarımı,sümbüllerimi birlikte sulayalım istiyorum.
Dur gitme bekle demelisin sen de
Bak işte bizim saatimizin yelkovanı ve akrebi ,
Mutluluğun görkemi üzerinde mi durmuş ne?
Bak kaybolduğunu sandığımız mutluluğumuz,
İşte bak son durakta seni de beni de bulmuş.
Bekle,,
Dur ,
Gitme...DER MİSİN CANIM SEVGİLİ? 21/11/2014(KATKILARINDAN DOLAYI AZAP’a SONSUZ TEŞEKKÜRLER.)