Sahipsiz bir şiirBiraz daha kal diyordu içimdeki tüm sen Yalnız kalan sokaklar ağlıyordu bu sensizliğe Issızlaşan gölgeler sessizce ağlıyordu bu sessizliğe Ve ben terk ediyordum içimdeki seni Şehrin tüm kaldırımları binlerce sır saklıyordu Garip bir kuş tünemişti nar ağacına Kanadına yitip giden binlerce aşk yazılıydı Ve sen terk ediyordun içindeki beni Uzaklardan bir şairin hıçkırıkları duyuluyordu Islak ıslak binlerce şiir akmıştı gözlerinden Sürgün bir yalnızlık ürker bu sahipsizliğe Sahipsiz bir şehrin yürek kırıntılarıydı şişenin dibine sinen Yalnızca yağmur yağdığında ıslanan aşıklar büyütmüş bu şehir Sahipsiz binlerce şiir yazmıştı ellerim Ve sen terk ediyordun içindeki beni Ben içimde büyütürken seni Mahmudiye düzkaya |