KALBİMİN GÖZ YAŞLARI
Bir güz yağmurunun içli sesi mi
Yüreğime yağan böyle ansızın Alıp başımı düşsem yollara Bulamasa hiç kimse ayak izimi Ah! ne yana baksam her şeyde riya İnliyor dağlar ya Rabbim! diye Sinmiş ortalığa matem kokusu Nereye gidiyor bu alem böyle Bir babanın feryadı mı bu dolan kulaklarıma Bir annenin ahı mı titreten yüreği mi Rüzgara karışmış bir çocuk sesi çok uzaklarda Yaşını bilmiyor Adını unutmuş kim bilir nerde Gözleri çakmak çakmak Koşuyor Yaradan’a Her yer kan kokuyor her yerde vahşet Dayan yüreğim demeye utanıyorum Ellerim böğrümde yanar dururum |
Söylenecek söz bırakmamış şiir aslında...
Alemin nereye gittiğini az çok herkes biliyor da, dilsiz eğitimi almış gibi susmak işlerine geliyor.
Yağmurun, rüzgarın sesine bırakalım kendimizi.
Bakalım ne öğretecek?
Sevgiyle.