Bir tuhaf baktılar doktorlar bana,
Gözlerde belli bir umut yoksulu.
Karışmış kanları içimde kana,
Ruhum artık garip, umut yoksunu.

Ne kolay anlattı öyle durumu,
Zehir var içimde hasta dediler.
Çözülmezmiş dedi doktor yorumu,
iki dakikada ömür yediler.

Önümde demirden parmaklık yok da,
Neden kapkara boş bir nezaretim?
Ölüm sonum değil zaten dert çok da,
Neden sardı beni bu esaretim?

Nefes alıp doldur, doldur içini,
Sen doldurma, sensiz yinede solur.
Nefes verip soldur ruhsuz bedeni,
Boş ver, bardak erken dolsa da olur.

Böyle loş böyle hal, güneş doğar mı,
Umudum kendini nereye yığar?
Güneş hiç doğmadan böyle batar mı,
Bu süreye hangi gözyaşı sığar?

Adı kadar basit acının hası,
Değil, umurumda olan başka şey.
Ama biliyorum tutmaz o yası,
Altı aya ne sığar ki doktor bey?

SCKaradeniz [Mr. Lonely]