MüptelaYine seni çekiyorum içime Bir nefes bir nefes daha Bitmesin gözüm üzerinde. Sende bitme hep içimde ol Nefes, nefes… Her soluyuşumda havayı Senden bir şeyler kalsın içimde Öyle ki; alışkanlıktan beter ol Ben bıraksam da sen bırakma beni En ücra köşesine düşüncelerimin, Israrla "Ben varım unutma!" diye kazı. Alıştır beni sensiz olunca Yaşanmamış olacağı düşüncesine Çok fazla uğraşmayacaksın göreceksin Çünkü zaten esir olmuş, Her zerrem sana… Vücudumdan çıkarıp atamam seni Hele aklımdan asla Sen ancak son noktayı koy oraya "Bu kalp bana müptela!" |
hep iç çekip içlenmek
müptelamsın demek sevmek bu olsa gerek