Benim Tanıdığım İnsanlarŞafakta masum yüzleri Seher vakti kalkarlar Suskundur dilleri Soğuktur yüzleri Güneş dogmadan kalkar Gölgelerinin olmadığı an, Sırtlarında torbası Omuzlarında kürekleri Sırtlarında baltaları Yola düşerler… Güneşi yeraltında karşılar Kimileri gün görmeden çalışırlar Sıcak terleriyle kazanır ekmeğini Yağan sağanak yağmurlar gibi Yeni umutlara kucak açarlar… Benim tanıdığım, o insanlar Akşam yine gölgelerini bırakarak Bitkin, ayakları yorgun, Hiç konuşmadan, suskun dönerler. Eski bir arkadaş acı tütünleri Sofralarında sıcak çorba Ve yufkalarına katık suları Erkenden uykuya dalarlar Saç kaplamalı biriket evlerde… Gülşen Çelik |
Kimileri gün görmeden çalışırlar
Sıcak terleriyle kazanır ekmeğini
Yağan sağanak yağmurlar gibi
Yeni umutlara kucak açarlar…
tebrikler