YETİŞ GEÇ OLMADAN
YETİŞ GEÇ OLMADAN
Ben o gün umutlara vermiştim kendimi ben’ ki kenarlara bırakmıştım kederimi gel ıssız sokaklarda kanayan yüreğime ’yetiş geç olmadan’ yüreğim donmadan... Haykırsam buradan belki duyar sesimi o kanlı şehirde kaybetmeden benliğimi gel kan akan sokakta ıslanan gözlerimi sil artık sel olmadan damar patlamadan... Sustur beynimde’ ki tutsak hücrelerimi ben aldım acıdan yeteri kadar dersimi gel götür zayıf düşen yorgun bedenimi yetiş tut elimi can bedenden çıkmadan... Bak ben mazilerde bıraktım geçmişimi ben’ ki sana feda etmişim atan kalbimi gel korkmadan yabana atma sevgimizi ’yetiş geç olmadan’ ecel gelip almadan... Seyhan Kılıç İzmir, 19.11.2014 |
Güzel gönlü Kutlarım.
Selalar...