insan sevdiğinden ancak şu durumda nefret edebilir.riyakar olduğunu anladığı an kendisini kandırılmış bir aptal gibi hisseder.depresyona girer,cebelleşir iç sesi ile kendisi arasında anlaşmazlığa düşer.yürek sesine kulak verirse affeder,mantığıyla hareket ederse hayatından siler .ona öfkesinden dolayı zamanla nefret duymaya başlar.aslında bu nefretin bilinçaltında gururuna yedirememe meselesi yatmaktadır.ve kendisine de kızmaktadır.neden insanların iyisini seçemiyorsun diye.aslında suçsuzdur.insan meyve-sebze değil ki en iyisini seçesin.ne çıkarsa talihine (piyango misali)seçersin.işte sema hanım hayat denilen filmde aldığımız roller bazen zoru başarmamızı ister bizden.başarı,mutluluk denen şeyler senaryonun bir parçasıdır aslında.parçaları alır birleştirirsin tıpkı puzzle yapar gibi.bazen zor,bazen kolay olur işler.ama yine de hayat kervanı yürümeye devam eder istemesen de!sevgilerimle...