Çıplak ayak...hayat denen çıplak ayak dallarına eser rüzgar elde var hep koca sıfır vursada kıyıya dalgalar.. zaman vakte üşüsede kıymıklar dolar yarınlara ben bana mahkum olmuşum ruh cana bir yere kadar.. el avucta yetim kalmış arıyor nasibini yokta gül bahçesinde gülün hali ne eylesin kayıpta.. tersinden gidiyor yollar sona sona doğru başı mazide saklı bulunması mucize belki.. düşün ki kara bir oda penceresi açık bir vadi bülbüller mi desem çiçekler mi birbirinden de güzel hepsi... (Berlin,17.11.2014) Talat Özgen |