Bu sığınmacı bu sürekli dilencilik haliyle
Var olan benden ve iyi olmayı beceremeyen
Buna mukabil herşeyi tüketen benden
Müştekiyim ey Rabbim
Kılımı kıpırdatmadan varolmayı
Üstüne üstlük herşeye hükmedip
İstisnasız mutlu olmayı diliyorum
Bana verdiğin akılla makul bir hiza bulamayışımı bile
Sana hamlediyor
Arsızca gelip paklanmayı istiyorum
Birde şöyle diyorum
Madem varettin beni
hep daha çok sevmelisin Ey Rabbim

Cennet Parçası
Bir kitabın sayfalarına konmuş
iyilik cümlesi gibiyim
Ne okuyup anlayanım var
Ne anlayıp söyleyenim
Mahşeri yalnızlık bu olsa gerek
Varsın ama var olduğun geçerli değil
Rüzgarın savurduğu hazan yaprağı kadar farkedilmiyorum
Fehimli bir aklın
Ferasetli bir kalbin gözleriyle okunup
İhtimamla altımın çizileceği
Vaktin vuslatını bekliyorum
/
Allah’ın oku emrini okuyup
Beni de okuyacak olan
Ey cennet parçası neredesin?

Ürküten bir uykuya razı olmaktan başka
ne ki yaşamak
Zahmetin rağmına dünyada kalmak arzusu
Hangi akılla söylense makul değil!
Aklını kullanmayışın üzerine yağan pislik meydanda
Ve meydana düşenlerin bitimi
Ne çetin bir sonu göğüslemektir
"Gelsede ölüm uyansak artık özgürlüğe"


Kalbinin müşahedesinde yaşayanın ikrarıyla söylüyorum
Yani Resulün ikliminden bir merhametle.
Ey mutluluk mahpesi adam;
En mutlusu olsan hayatın
Dünyalar rengine boyansa
Ay ve güneş sesin olsa
Soluğun olsa sağlıklı ve sıhhatli
Neye yarar aklının ermediği bir yarın varken önünde!
Ve hala hangi kaderin haklılığının
Seni teslim alacağını bilmezken
Neye yarar mutlu olman
Kim seni duasına alır da
Allaha söyler?


Görev süresi uzatılmış kalbimin
mütercimiydi dilim
Henüz iki kapak arasına konmamış kelimelerim
Ve benim miracım olan şiirlerim
Kendilerine hala bir yurt edinebilmiş değillerdi
En iyi muhatabım bir olamamış
En muhkemi kemal bulamamıştı
Uzlet sesimin serdarıydı
Dostlarımın zafiyet ateşi
Buzdağımı eritecek korkusu
Ve muhtemel iklim değişikliği
İçimdeki şiir mürebbiyesini
Zıvanasından çıkardı
"Artık bende yalan söyleyeceğim!"