KİMSESİZLİĞİM KALDI KARABULUT'TAyılların sayfalarına dokunurken parmaklarım içimde erir kar taneleri bir bahar muştusu düşer yüreğime çıngıllıda soluklanır çocukluğum bağ bozumu Eylül’ler sarar geçmişimi dedem Osman Tanrıkulu verir harçlığımı!.. kaç mevsimler devirdim ayrılıklarda çok oldu köyümün pınarlarından su içmeyeli yitik çayıralanda kişneyen atlarım meleşmiyor kınalı koyunlarım tozlu yollarında uçurtmasız çocukluğum sevdaların közleştiği köy odaları viranelerde!.. gallikte kızak kayardık fakirliğimizle biz mutlu düşler kurardık aydınlık yarınlarımıza aşkla sarılırdık kardeşliğimize ülkü sancağını burçlara dikerdik Remzi’yle kavgalarımız vatan, millet sevdası şimdilerde garip bir kimsesizliğim kaldı Karabulut’ta!.. Zafer Direniş ... 15 Kasım 2014 Cumartesi 14.00 Lahey |
okumak hazdı