Son olan bir sonbahar hüzün yağıyor kaldırımlara

Dalından düşen yaprak,yüzüme vuran ayaz

Ellerim cebimde yüreğimde kırık dökük bir aşk

Artık ne senin bir baharın nede benim bir sonbaharım var

Belki bir düş belki de bir rüyaydı yaşananlar

Yada gündüzü olmayan uzun bir sonbahar gecesi

Sevmekle başlayan bu yol bir fırtınaya yitik gitti

Geriye kalan ise sahipsiz hasret türküsü

Artık başımı yasladığım duvarlar soğuk geliyor

Peşimden ise yalnızca karanlıklar kovalıyor

İçimden bu son gece diyorum

Vazgeç diyorum olmuyor

Kıyamıyorum bırakamıyorum seni

Gitmek istiyorum gidemiyorum

Bavulum sen biletim yine sen oluyorsun

Sensizlik denen defterim ise sorma zindan karası

Acıyı hissetmiyorum bile

Yokluğun hiç bitmeyen bir senfoni misali oldu

Tarifi yok yok işte

Anlatamadığım belki de aşkın bir belgesi

Yada yaşanması gereken,kendi ellerimizle çizdiğimiz kader

Artık yazdığım her söz ağlıyor ağlatıyor beni

Bırak artık aşkımız kopuk bir film misali olsun

Ben filmin yitiği,sende kapanmayan gönül yarası ol

Kötülere rol vermek gerekirse bırak onlar başrol olsun

Hayat denilen bu yolda sadece yalnızlık benim rolüm olsun

Sensizlik acı verse de

Yinede sensizlikten öte hiçbir şeyim yok işte

Git artık Allah aşkına git

Giderken son baharı al, yağmuru, geceme düşen ayazda benim olsun

Yalnızlığımı ve içine gömdüğüm anılar kalsın

Çaresizlik kokan bir adım kalsın

Siyah kalemim birde kara kaplı defterim

İçinde sana yazdığım son iki satırım kalsın