yalnızlığa dair
Ne gerçek şey şu yalnızlık…
Hiçbir şey acıtmaz onun kadar, Yakmaz ne öfke,ne keder! Çoğu ayrılıkların bitmeyen fırtınasıdır, Kasıp kavurur günlerce,gecelerce. Çoğu rüzgarların harmanıdır, Umuttur ekinlere! Ve davettir dikenlere; Batar sen dokundukça! Ne tuhaf şey şu yalnızlık… Kömür karası gecelerin sessizliğinde, Ay ışığı düşlerin Hiç yaşanmamış,görülmemiş illerinde Bir tuhaf duraktır yalnızlık! Her yolcunun mutlaka uğrayacağı, İşlek bir durak… Ah şu kararsızlık! Bazen gönül dese de bırak, Kurtul ondan, Nasıl kurtulursun; Kendi yalnızlığından? Ne ölüm şey şu yalnızlık; Azrail gibi,ecel gibi… |
Haklısınız gurbette öğretmenlik yaptığım yıllardan bilirim yalnızlığın ateşten de yakıcı olduğunu,yürek yangınlarını,HER KUŞUN KANADINDA memleketime uçmayı...
Yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsa yalnızlık olmazmış değil mi...Güzel şiirini kutlarım...