HANİHanı bazı anlar vardır İnsan dalıp gider ufuk çizgisine Sanki birini bekler gibi Bile bile kimsenin gelmeyeceğini Hani anlar vardır İnsanın diline takılır Maziden kalma bir ezgi gibi Nereden anımsandığı unutulan İşte öyle bir andayım şimdi Yüreğim karışık belirsizliğin tam ortasında Bir sevda uğruna kül etmişim umutlarımı Köleliğe parmak basmışım Kanımdan mürekkep ile Sanki gönüllü tutsağı olmuşum Acı bir şekilde beni mutlu eden hüznün Ağlamak nasıl bir duyguydu Sahi ya Ben ne zamandır ağlamıyorum Ruhum yıkanmıyor Acılarım batıyor içime Sessizce dualara dalarken ben İçim burkuluyor seslenecek bir sen yok diye Ne zamandı unuttuğum Solumu mutlu eden O aşk denen duyguyu Olur mu aşksız insan derken İnsanlığımızı yitirmişiz Sahte aşkların peşinde koşarken …. |