Siz,
Siz, evet siz!
Siz benim,
Siz benim çocuk gülmelerimi gördünüz mü hiç ?

Hep,
Hep deniz gözlerimi yazdınız!
Derinliklerindeki, çocuk gülmelerine özlemi, görenler,
Ne kadar!
Ne kadar !
Ne kadar da azdınız!

Siz,
Siz,
Evet, evet siz!
Siz hiç benim,
Siz hiç benim, çocuk gülmelerimi gördünüz mü ?

Siz!
Siz evet siz!
Siz benim!
Evet, evet, evet!
Siz benim hep sarı saçlarıma diş bilediniz!
Sarı saçlarımdan dolayı bana!
Ahlaksızca!
Ahlaksızca nesep belirlediniz!

Sarı saçlarımın, baba elleriyle okyanışa özlemini!
Hiiiiç!
Ama hiiiiç,
Hiç bilmediniz!

Heeyyy!
Heey, heeyy siz!
Siz benim,
Siz benim hep keskin zekâmdan dem vurdunuz!
Dünyaya meydan okumalarıma hayran oldunuz!

Ama hiiiç,
Hiç, hiç, hiç!
Hiç bir zaman!
Hiç bir zaman zekâmın,
Derinliğindeki algı gücüyle orantılı,
Çocuk gülmelerine ihtiyacımı,
Hiiiç,
Hiiiç, ama hiiiç içinizde duymadınız!

Siz!
Siz, siz, siz!
Siz benim,
Siz benim milletim,
Cumhuriyeti emanet ettiklerim!

Siz,
Siz benim,
Siz benim güven içinde,
Cumhuriyetten yana,
Kıyameti bekleme özlemimi,
Hiiiç,
Hiiiç,
Ama hiiç, hissetmediniz!

Hâlâ!
Halâ!
Takılmış Onuncu Yıl Marşına,
Ayakta!
İçi boş bir gururla!
Benim çocuk gülmelerine hasretimin,
Bedeline alkıştasınız!

Kalkınız!
Kalkınız!
Kalkınız ve çocuk gülmelerime özlemimin intikamını alınız!

Cumhuriyetin paryalarca talanına seyirci kalmayınız!

Kalkınız!
Kalkınız!
On Kasıma on kala bari!
Uyanınız!
Uyanının!