Belki daha doğmadan hayatın berisinde
O mahfuza yazılan en kara yazı olduk.
Kimi yaşar hayatı mutluluk serisinde
Biz ise gülenlerin çok değil azı olduk...

Sevmek Hakkın emriydi kapıldık sevdasına
Bir gül vefa etmedi bülbülün sedasına.
Üstelik geçen ömrü sayarak fedasına
Hiç gelmeyen baharın birde ayazı olduk...

Her mevsime bin kahır gönülde işkenceler
Yeşilin ve mavinin rüyasında geceler.
Cevapsız sabahları her mürekkep heceler
Kağıt kalem kırılmış cümlenin nazı olduk...

Figüranı olmuşuz sersefil öykülerin
Dili yok ki üstüne çekilen örtülerin.
Adımızı anmayan sevdalı türkülerin
Hazin hazin inleyen bir kırık sazı olduk...

Arz-ı kürre gelse de üstümüze her akşam
Çığlıkları saklıyor sabır dolu bu yaşam.
Belki bir gün bizi de karşılar o ihtişam
Ümit var diye diye hayata razı olduk...


ÜNSÜZ...