KUMA!...Daha basmamıştın on beş yaşına, Gelinlik tüllere sardılar seni. Pul pul altınları, takıp döşüne, Bir zalım eline, verdiler seni! Dediler kocanın, her sözü emir, Dediler kocaya, adanır ömür, Beş çocuk doğurdun, gözleri kömür, Kız oldu diye hor, gördüler seni... Kaynanan ömrünü, yedi bitirdi, Yetmedi, üstüne kuma getirdi, Kuma, umudunu alıp götürdü, Tutup can evinden, vurdular seni! Yüreğini, tel tel, çekip gerdiler, Yırtık kilim gibi, yere serdiler, Sarı öküz ile, çifte sürdüler Çorak tarlalarda, yordular seni... HÜLYA ŞENKUL |