Saat on ikiye çeyrek var dedi masal perim haydi usulca yaz beniBir kadın üşümüştü ruhumun kıyısında Elleri ayaz yüreği yaz gibiydi Üşüdü üşüdüm Az sonra bana uğradı Solgun yüzünde masum binbir masal okudum Oysa yurtsuz kelebekler gibiydi yüreği Zaman ölme zamanı Sonra binlerce kelebek intihar etti gözlerinde Bin bir damla damladı Bin bir masal yazıldı her damlaya Ve kelebekler öldü Kadın öldü Ben gözlerine gömüldüm Ölümün üstüne bir avuç imge serptim Kefenlenmiş cesetler şiir içti Ve binlerce masal asılı kaldı gözlerinde Sustum kadında sustu Ve ben bu gece tekrar doğdum Saat on ikiye çeyrek var dedi masal perim Haydi usulca yaz beni Ben yazdım Sen okudun Kelebekler öldü Masallar öksüz kaldı mahmudiye düzkaya |
farzet bir yaz sıcağında
yahut bir varmış/bir yokmuşların
sihirli coğrafyasında
bir kelebek kanadı sıcaklığı idi bu
ellerimin aya'sında
ve binlerce yıl ömür sana
h/ey şaire, saygıyla.
a t l a n t i s