1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
908
Okunma
Kara kara gözleri,umutsuz bakışları,
El açmış cami avlusunda yalvarıyor,
"Bir sadaka ekmek parası ,ne olur"diyor,
Bakıyor sonra sessizce umutla yüzüme,
Ayaklarına takılıyor gözlerim yalınayak,
Mevsim kış,paltom beni sıkıyor o an,
Elimden ne gelir diye kızıyorum yavrucuğa,
Kızıyorum bin beter çaresiz halime...
Ulu cami avlusu kimbilir neler gördü,
Yine de sürüyordu hayat,yaşıyordu insanlar...
Ağlamak geldi içimden ağlayamadım,
Kızdım yine kendime ben neden böyle oldum...
Dalıp gittim çok uzaklara eski günlerime,
Neşeli bir çocuktum,severdim,sevilirdim,
Bu gün dertler çok,yetmezmiş gibi derdim,
Elleri havada yalvarıyor,yalınayak çocuk...
Zekeriya YILMAZ / 1986
5.0
100% (1)
Cevap Yaz