Şiirlerin Efendisi
Aşığım ben
Yüreğimde ıhlamur çiçekleri Beyaz yeleli bir ata binip ya nasip demişim Bir keman eşliğinde gözlerim dolarken İnandığım bir şey var Kalbimi bir tek sana vermişim Her şeyin kızıl olduğu şu dünyada Bir tek sen mavisin Hayatın son evresinde ölüm mangaları haydi ileri borusunu çalmış Ak ya da kara görülecek nihayet Gözlerimi kapatmadan önce Düşlerimi çiziyorum gök yüzüne Kalemin her darbesinde yine sen varsın Bazen güneş, bazen yıldız Bazen aysın Sonra birden deniz oluveriyorsun Yosun kokuyor tenin İçime çekiyorum Martılar payını istiyor Yalvaran gözlerle bakıyorum Düş kırığında ağlıyorum "Kocaman bir ağırlık kafamın üzerinde" Şiirlerin efendisiyim Dizeler akıp gidiyor hep sana O halde sen de Şiirlerimin hanım efendisisin "Çaresizliğim sevgimsin" Güneş ışığıyla yıkanan çiçeklerin hepsi ıhlamur kokuyor Korlar üstünde tek başıma dans ediyorum Puslu Kasım göğü altında Yağmuru bekliyor gözlerim Pencerelerim de ki sessiz hayalin göz kırpar gibi Bakışın mağrur dilin suskun Evimdeki her odanın her köşesinde "Elveda" Diyen kadınım Çıt çıksa sanki her ses yalnızlığımın tanığı Korku filmlerindeki ahenkle damlıyor musluk Halen umuda çakılı gözlerim Baktığım her yerde seni görüyorum Alaca karanlıkta yorgun saatler Acılar ve kaygılarla dolu bir ömrün matemi Ve belleğimde demirleyen anılar Kaybettim biliyorum Ama yine de bekliyorum Birazdan davullar çalacak Ya da yine her günkü gibi Hasret yüklü bir sabah olacak Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN |
Ayakta alkışlıyorum
Kalemin susmasın yüreğine sağlık
________________________________________Saygılar