bir türlü gelemeyenin “ türlüsünün i/yiyicisiyim
hayrettin taylan
23/ 23/ 2013 hurafen sözcüklerin ağladığı güncelerde suflen tiryaki duyuncun dağladığı algılarda sensizliğin çağladığı zamanlarda tren geçer tinlerimde sonsuzluğun bağrında akar metafizik tek başınalığımda bir devanın devamında kalmış morfolojik yapıyım gülüm tokuşturduk geçmişle geleceği aynı kaderin ayıkmışlığında tahterevalliye bindirdik elemleri , ben düştü, benlik yaranda aortumun telinde okundu abanın telmihi akordu tutmayan tutunamayanların teşbihlerde döküldü tespihim tespitleri ipi kopmuş bir cambazın şiirinde imgeye sel oldu dizelerim şiirin ortasında hayata, hayatın sonunda şiire alıştı sevdam yeteneğim yoktu seni sevene kadar lâl masalların sağır sultanıydım gül bayramında aşk şekeri toplayan karşı mahallenin kutbuydum sevmeye, iyiliğe , güzelliklere ekler dururdum iyelik eklerimi bej renginde bir beşerin beşinde toplanırdı hali hazırlığım oysa şimdi sıratının Fırat akışıyım sevmenin zelaliyle zorum , unutmanın finalinde kolayını kaybediyor artık yeni nesil gibiyim nefsime tilmiz gibiyim kuşandım ,usandım gerçeğin gelenek aynasında kendimi görmeden çok kimseler, aşklar yaşadım oysa aklın yüreğinde kaç mezarlık hatam uzanır oysa sevgin gönlümde kaç hektarlık sen ekti dinlendirdim , ektim, sevdim büyüdüm al bu dizeyi ekmeğine sür şulenar al bu hizayı huyuna sür şulenar al bu bekayı bakiliğime saki kıl şulenar al bu cefayı sabrımın tohuma ek şulenar ayrılığın bestesin okuyan bülbülün tilkiyle buluşmasında arındır şulenar damlası bol gözlere götürdün bu ağlayan sözlerden kurut şulenar bir türlü gelemeyenin “ türlüsünü “ aşk ellerinle yedir şulenar |
lâl masalların sağır sultanıydım
gül bayramında aşk şekeri toplayan karşı mahallenin kutbuydum
al bu dizeyi ekmeğine sür şulenar
al bu hizayı huyuna sür şulenar
al bu bekayı bakiliğime saki kıl şulenar
al bu cefayı sabrımın tohuma ek şulenar
ayrılığın bestesin okuyan bülbülün tilkiyle buluşmasında arındır şulenar
damlası bol gözlere götürdün bu ağlayan sözlerden kurut şulenar
bir türlü gelemeyenin “ türlüsünü “ aşk ellerinle yedir şulenar