Gün yüzü göstermeli en azından hayat
Karanlık dünyam aydınlanmalı yeri geldiğinde
Birde artık sevdiğim olmalı yanımda
Kısaca beklediğime de değmeli hayat

Kalabalıktaki yalnızlıktır derdim
Kime ne derim ne diyeyim
Aldığım soluğun bile ne değeri varki
Nefes almama da değmeli hayat

Uzun yollar kat ettim şu hayatta
Tanıklık ettiğim maskeli suratlar
Hep aradım hak edeni durmadan
Artık aradığıma da değmeli hayat

Susuyorum konuşmuyorum bile artık
Gördüğüm kalpler hem üzgün hem kırık
Anlamaya çalışmaya kalmadı takatim
Anladıklarıma da değmeli hayat

Leylada koştu aşk için
Mecnun çöller aştı onun için
Kaldımı ki öyle derin aşklar şimdi
Aşksızlığa da değmeli hayat

Koşturmak kar etmiyor hayatta
Kalbini ısıtacak birini bulamamışsan hala
Ruhunu dinle o seni anlar belki bir ara
Dinlediğime de değmeli hayat

Bir başımayım gölgemleyim şimdi
En azından o var bundan eminim
Beni bırakmaz o ruhumla şimdi
Emin olduklarıma da değmeli hayat

Şiir-Edibe Toğaç
Blog’ta sayfamdakalancumleler.blogspot.com.tr/