Sonsuzluğa
Yeniden gelsen diyorum keşke
Dokunabilsen yeniden o ıssız yüreğime İçimdeki o yaralı öksüz çocuğun sesine yeniden ses olabilsen Her gün boğulmamak için çırpındığım şu hayatta Durmaksızın kanayan yaralarımı keşke birlikte sarabilsek Bilebilseydin diyorum keşke bir an bile aklımdan hiç çıkmadığını Görebilseydin kalbimin senin için hâlâ nasıl attığını Dinmeyen bir hasrete mahkum kaldı şimdilerde ruhum Keşke diyorum bazen keşke Kavuşabilseydi yüreğim seninle yeniden özgürlüğüne Şimdi ise kayıp bir yolcuyum hayat denen bu hanede Yüreğim bile hazır o son ziyaretcinin artık gelmesine Biliyorum bir tek o zaman dinecek acılarım O zaman bitecek içimdeki sönmeyen bu yangın Etimle kemiğimle paramparça düşlerimle karışacağım işte o gün sonsuzluğa |