SÜRGÜN YÜREKLER
Gönül bir kere vurgun yedi mi, sevdâdan
Sürgüngülügün hatti hesâbı yoktu Satırların ne ucu görülüyordu ne bucagı Sevince yürek, şair mi oluyormuş! Ne? yalan! Sürgün yiyor sadece; Çocuk yüreginden kaçıyordu Düşüyor... Kaçıyor... Ölüyor... Yine de seviyordu işte... Sevince insan,çocuklugunu arıyordu, O mâsum; Gülüşüne kanmak isterce Günahı küstüren ellerinden, Umûdu kucaklamak isterce Dileyince Melekler getiriyormuş’u Yanınca en içten hissetmeyi Kaderin felegine mızıklanmayı Küçük sebepler ile mutlu olmayı... Arıyormuş insan, Çocuk yüregini... Vurgun yeyince y ü r e k ,bir sevdâdan kaçmak istermiş herşeyden,insan Sürgünlügü bile göze alıp! Çocuk yüreginden...! |