Tuzlu su
Yüzüme gülümseyen fotoğrafın dilsiz,
Laikn sözlerimi dinliyor sanki, Yüreğim etli ama artık kemiksiz, Yeterince kırıldı,kapandı basireti, Ben sensiz sensizliğe dayanamam ki? Gülümsediğinde gözlerin kısılırdı, Yanaklarında iki tane çukur oluşrdu, Yüzünde sıcacık bir hayat vardı, Fikirlerim aşk ile çıplakça boğuşurdu, Sana varan ruh asla yaşlanmazdı. Bak,çünkü,dudakların tadı, Asla damağımda bırakmazdı. Ama birkaç kitap sayfası sonra, Besleyip büyüttüyüm düşlerim, Marmara’nın rüzgarında kayboldu, Boğazın dalgalarında savruldu, Hayallerim bir bardak tuzlu suydu, Tuzu kadı ama suyu kurudu. Vag’f Seyyah Hüseynov |
kutlarım değerli kalem.