Sezar, ihaneti sever, hainlerden nefret ederdi. PLÜTARKHOS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
YALAN SÖYLEMEYEN ÇOCUK...
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 0 yorum · 1257 okunma
 YALAN SÖYLEMEYEN ÇOCUK...Abdülkadir Geylani,henüz çocuk yaşında, Bir arefe gününde,çifte gitti tarlaya, Tutundu kuyruğuna,bir alaca öküzün, Oynamaya başladı,çocuktu oyun düğün. Anda geldi bir nida-Ey Abdülkadir kulum, Sen yaratılmadın asla,nedir bugün durumun, Korkuttu gelen ses,Abdülkadir Sultanı, Gelince çıktı dama,gördü ordan Hacıları. Hacılar Arafat’ta,duruyordu Vakfe’de, Abdülkadir izledi,hemen durdu Vakfe’ye, Kabe’nin etrafında,Huccac eder Tavafı, Abdulkadir durur mu,hemen yaptı tavafı. Annem izin verinde,okuyayım Bağdat’ta, Ziyaret edeyim ben,salihleri orada. Annesi -Olmaz asla,dayanamam yokluğa, Sensiz ben ne yaparım,müsadem yoktur sana. Abdülkadir anlattı,olanları tarlada, Annesi tamam dedi,biraz ağladı orda. Babadan miras kalan,seksen altın vardı, Kırk altını ayırdı,kırk hırkaya sakladı. Ey benim gözüm nuru,gönlümün tacı evlat, Hak Teala olmasa,yollamam benim muhtaç, Huzurla çık sen yola,açıktır yollar sana, Ölürüm belki burda,hakkım helaldir sana. Sana son nasihatım,yalan söyleme asla, Doğrulukta devam et,beraber ol sen Hakla, Beraber olur doğru,gecede ve gündüzde, Yardım eder onlara,her yerde Allah celle. Abdülkadir şah Sultan,anaya verdi sözü, Ağladı uzun süre,mübarek eli öptü, Rasgeldi giden kervan,Gidiyordu Bağdat’a, İzin istedi hemen,dahil oldular orda. Geçdiler Hemedan’ı,yol aldılar bir süre, Geldi kervan oradan,Arz-ı Tetrenk mahalle, Bir cayırtı koptu anda,ön taraftan kervanın, Herkes bağırır orda,kaçtılar yılan çıyan. Çıktı hemen önüne,azgın kalpsiz eşkiya, Sandıkları açarak,başladılar yağmaya, Sual ettiler halka,-Ne var üzerinizde? , Soyup soğan ettiler,koymaz bir şey üstünde. Abdülkadir Sultana,geldi sıra bir ara, Eşkiyalardan biri,takıldı gülüp ona, Fakir çocuk söyle,ne vardır üzerinde? Yalnız kırk altın vardır,hırkamın gözlerinde. İnanmadı eşkiya,götürdü Reisine, Reis dediler ona,-Gel çocuk dalga geçme, Doğru söylerim size,kırk altın üzerimde, Annem dikti hırkama,kaybolmasınlar diye. Reis dedi -Açında,bakın doğru mu bunlar? Açınca gözlerini,saçılmıştı altınlar, Eşkiyanın Reisi,sordu ona hayretle, Ey fakir çocuk bize,doğru söyledin niye? Anneme söz vermiştim,söylemem yalan asla, Kırk değil kırk bin olsa,söylerdim size mutlaka, Bozar mıyım sözümü,hiç kırk altın için ben, Soruyorum sizlere,haksız değil miyim ben? Eşkiyanın Reisi,topladı eşkiyayı, Kardeşler bunca yıldır,bizler yedik haramı, Gelin edelim tevbe,yakmayalım canları, Abdülkadir elinde,bıraktılar günahı. 22.10.2014//KIRIKKALE HİDAYET DOĞAN |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
YALAN SÖYLEMEYEN ÇOCUK... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 28.10.2014 13:05:37
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 1257
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.