Bir dirhem et kaldıysa kırılmış tırnağında
Son damlasına kadar dökülen kan benimdir
Kapılmış gidiyorsam coşan lav ırmağında
Çırpınan bedenimden sökülen can benimdir.


Erişilmez dağ iken kazma küreklendiysem
Söndü sönecek derken közde körüklendiysem
Yokuşta değil düz yolda düşüp sürüklendiysem
Birken bine katlanıp çekilen dert benimdir.


Görüş mesafesinde hedeflere konuldum
Kurtların sofrasına acımasız sunuldum
Teneşir de değil de ben ayakta yunuldum
Dünüm virane olmuş yıkılan gün benimdir


Benliğimi kaybettim neden bilemiyorsam
Geçmişe kalem çekip kökten silemiyorsam
Azap kaderim başka dilek dilemiyorsam
Dil lâl olmuş göz âmâ bükülen bel benimdir.


Acılar dayanılmaz hat safhaya geldiyse
Hüseyin’im sonunun geldiğini bildiyse
Son nefesi verirken gözü açık öldüyse
Mezarın başucuna dikilen taş benimdir

Hüseyin ZARAR
20/11/2013