Ya elveda şarkısı ya kuru bir hoşçakal;
Duyunca dişlerimi sıkmasını öğrendim…
Gözlerinin içine baka baka hiç yoktan;
Keyfe keder bir canı yakmasını öğrendim…

Vuslatına beş kala sözünde durmayınca;
Tek satırlık selama, kalemi yormayınca;
Hani canım dediğin arayıp, sormayınca;
Zıvanadan, çileden çıkmasını öğrendim…

Öğretmenin beş yıldız dersler yirmidört ayar;
Çiçek olsa dalında inan açmaktan cayar;
İkmaline kaldıysam insan teneffüs koyar;
Gülmeyen gözlerimden akmasını öğrendim…

Şimdi sessiz sedasız taşıdığım bu yara;
Taş kesilen kalbimin ustasına iftira;
Hayalimde gizlenen resmine ara sıra;
“Lanet Olsun” diyerek bakmasını öğrendim…

Bana olmayan hayrım kimselere dokunmaz;
Gözlerin bir ondörtlü baktığında sakınmaz;
Ayrılıktan ölenin selası da okunmaz;
Cinnetimle dünyamı yıkmasını öğrendim;

Teselli makamıyla harcanan sözden değil;
Koca şehri ıslatan şu nemli gözden değil;
Yalnızca aynalarda gördüğüm yüzden değil;
Taşıdığım bu candan bıkmasını öğrendim…

Ali ALTINLI – 24/10/2014
Saat: 21:29