Sahipsiz Ölü
Gittiğin günden beri ilk defa yazıyorum
Yorulmuş bir şiirle sükutu bozuyorum Öyle bir gidişdi ki intihara çağrıydı Yüreğimin gördüğü en imansız ağrıydı Ve öyle bir gidiş ki katletti umutları Sağanaklara gebe bıraktı bulutları Gidişin kutsalımı bir put gibi devirdi Benim gibi mümini münafığa çevirdi Ey benim cemi cümle günahımın nedeni Cehenneme kalmadan gel sen yak bu bedeni Veda ettiğin günü dün gibi hatırlarım O yüzden böyle içli ağlıyor satırlarım Kim görse deli diyor Mecnun sanıyor beni En salaş meyhaneler artık tanıyor beni Gönlüm deprem sonrası bildiğin yıkıntıyım Kendi kendime bile çekilmez sıkıntıyım Ateşe teslim olmuş mum gibi eriyorum Aldığım her nefeste bir sela veriyorum Hergün başa sarıyor özlemin kaset gibi Ruhum yorgun ve bitap çürümüş ceset gibi Riyakar saatlerden avuntu umar oldum Gün seneye döndükçe gör ki tarumar oldum İçimde param parça bir yığın düş kırığı Hangi birine yansam tetikler hıçkırığı Hasretle söz kesenin kahırlar gölgesidir Bu yüzden her satırım bir hüsran belgesidir Senden sonra hiç bir şey aynı değil Hakk şahit Beynim savaş meydanı ruh yaralı can şehit Her sabah yeşerse de sana dair hislerim An geceyi vurdukça artıyor yeislerim Sensiz kırık bir kalem yakılmış bir kağıdım O yüzden böyle suskun böyle mahzun ağıdım Yerleşmişken gönlüme çile denen kafile Yaşadığım an için şükür demek nafile Gözümde yetim kalmış bir çocuk ürkekliği Ne vakit seni ansam ağlattım erkekliği Senden sonra mavisiz ve karanlık gökyüzüm Yani yıldızı eksik hilal kadar öksüzüm Vakit Zemheri artık kar yağdı saçlarıma Bir intihar ki sorma çöktü yamaçlarıma Zamansız bir yangının arta kalan külüyüm Musalla da bekleyen sahipsiz bir ölüyüm Ey benim Azrailim ey ömrümün hırsızı Gözlerine göm beni bitsin artık bu sızı Mutlu Aydurmuş |
ne acılar çekmiş şu yürek
................
kutlarım uğur böcekli şiirinizi