Eylül kokulu kadın Anaç yüreğinin saklı kentiEylül kokulu kadın Anaç yüreğinin saklı kenti Yüreğimin son limanı, son sığınağım Yetim kalan şiirlerimin, lisanı aşkına sar beni Bu gün sana uğradım yüzlerce turna ile Kanat kanat sarıldım her cümlene Damıttım tüm şiirleri avuçlarıma Eylül kokulu kadın sen yoktun Buğulu bir pencerede yüzünü gördüm Bana kırgın bakan gözlerini Buruk bir tebessümdü dudaklarının kıvrımlarında Yetim kalan şiirlerimin, lisanı aşkı Sar beni eylül düşlerine Kaç kez tekrarlayacağım bilinmez bu sana gelmelerim Her geldiğimde farklı iklimler farklı imgeler öptü beni Ben senden asla vaz geçemediğimi anladım Sen ise hala eylülde kalmışsın Haydi, gel eylül kokulu kadın Baharı birlikte karşılayalım Mahmudiye düzkaya |