DİRİLİŞ
DİRİLİŞ
yağmur şakaklarına değmişti nergisin ve ben hep sendeydim hepte sensizim nasılım bilmiyorum yorgunum ve halsizim geçmedim senden geçemedim azizim sana geldim seni dilendim sana sığındım bir bilsen halimi nasıl tutsağındım uykudaymışım meğer yeni uyandım geç oldu vakit kaybolduğuma yandım esaretin resmini yakan keskin öfkesi elinde duruyor özgürlük meşalesi gitmek değil kalmak bunun gayesi ona ulaşmaksa iffet meselesi... Uğur Yeşilyurt |